حلال پلی استایرن
حلال پلی استایرن چیست؟ پلی استایرن به عنوان یک ماده ی مناسب برای استفاده در فرآورده های مختلف پلاستیکی به شمار می رود. بزرگترین شیوه فرآوری پلی استایرن ها از طریق بنزین انجام می گیرد.
فرایند مورد نظر به این شکل است که بنزین را با اتیلن ترکیب می کنند تا الکیل دار شود و پس از آن با استفاده از کاتالیزور کلرید آلومینیوم، سیلیس، اسید فسفریک جامد و آلومین به استایرن عملیات هیدروژن زدایی را انجام می دهند.
یا توجه به اینکه مهم ترین حلال ها برای پای استایرن شامل تترا هیدرو فوران و دی اتیل اتر، تولوئن است قصد داریم به بررسی عملکردهای آن ها بپردازیم. پلی استایرن ها با ترکیب بنزین، اتیلن و اتیل بنزن تولید می شوند استایرن ها با انجام عملیات هیدروژن گیری از اتیل بنزن به دست می آیند.
اکسیژن و نور یا عامل اکسیداسیون این قابلیت را دارند که به عنوان یک کاتالیزور عمل کنند و با استفاده از عملیات پلیمریزاسیون امکان آزاد سازی رادیکال های پلیمریزه را فراهم آورند و به این ترتیب به ساخت پلی استایرن ها کمک کنند.
از دیگر انواع حلال پلی استایرن می توانیم به استات های آمین واتیل اشاره کنیم و گزینه های دیگر شامل هیدروکربن های آروماتیک و کلره می شود که به همراه تولوئن به عنوان حلال شناخته می شود البته باید گفت که هر کدام از این گزینه ها خود به دسته های کوچکتری از حلال ها تقسیم می شوند.
ساختار پلی استایرن به گونه ای است که در مقابل قلیاها و اسیدهای عادی واکنشی نشان نداده و بی اثر هستند. یکی دیگر از مواد تاثیرگذار بر روی پلی استایرن اکسیژن به همراه ازن است که زمان مجاورت با نور و در دماهای بالا باعث ایجاد واکنش می شود.
پلیمر شدن تعلیقی
در ادامه شناخت حلال پلی استایرن قصد داریم به پلیمر شدن تعلیقی پلی استایرن که با استفاده از کاتالیزور در مونومر حل شده و امکان پرکنده شدن در آب را به وجود می آورد. برای ثبات تعلیق حاصل شده یک عامل معلق ساز را به صورت مجزا اضافه می کنند.
عواملی وجود دارند که باعث ایجاد قابلیت معلق سازی در پلی استایرن هستند متداول ترین عوامل معلق سازی شامل: سلولز و پکتین ها، پلی اکریلیک اسید، ژلاتین، پلی وینیل الکل هستند.
درباره معلق سازها عواملی وجود دارد که به صورت غیرآلی هستند که شامل سیلیکات منیزیم و کائولین، هیدروکسید آلومینوم، اکسید روی، فسفات ها هستند.
استفاده از فرایند پلیمر شدن تعلیقی باعث می شود که سایز و اندازه توزیع سایز برای ذرات پلیمر کنترل شود این عملکرد معمولا به عنوان یک هنر به شمار می رود.
از دیگر عوامل تاثیرگذار بر روی سایز پلیمرها و توزیع آن نسبت به مونومرها به آب و حلال می باشد. از دیگر عوامل معلق ساز نوع آغاز کننده ها ، حرارت، واکنش و میزان مصرفی است که به عنوان عامل معلق ساز استفاده می شود است.
پلیمر شدن توده ای پلی استایرن
فرایند پلیمر شدن توده ای عبارتند از در معرض حرارت قرار دادن مونومرها بدون حلال پلی استایرن در مجاورت آغازگرها که اغلب از بنزوئیل پراکساید استفاده می شود در یک ظرف انجام می گیرد.
حاصل این فرایند مخلوط مونومر به همراه آغازگر ها به شکل جسم جامدی پلیمر شده است و پس از آن به شکل ظرفی در می آید که فرایند در آن انجام می گیرد.
معمولا از این شیوه برای تولید قطعه های ریخته گری یا قالب گیری مثل جرقه زن های پلاستیکی در شکل های کوچک و بزرگ استفاده می شود. اما این عملیات باعث بروز اشکالاتی می شود مانند ایجاد عیب ها یا نقاط داغ بر روی قطعات که با انجام فرایندهای ایمنی باید از این اتفاقات جلوگیری شود.
خواص فیزیکی پلی استایرن
وزنی که برای پلی استایرن ها گزارش شده است مابین ۱/۰۹ – ۱/۰۴ است که در مجاورت دمای ۹۰ درجه سانتی گراد حالت نرمی به خود می گیرد. در حالت عادی پلی استایرن به صورت یک پلیمر سخت و در عین حال شکننده و شفاف است و این امکان را دارد تا میزان ۹۰ درصد نور معمولی را از خود عبور دهد.
این نوع پلیمر از قابلیت جذب بسیار پایین رطوبت برخوردار است و از دیگر ویژگی های آن می توانیم به عملکرد عایقی مناسب در برابر الکتریسیته اشاره کنیم.
در صورتی که می خواهید پلی استایرن را شناسایی کنید می توانید آن را از طریق تست اشتعال شناسایی نمایید. به این ترتیب که پلی استایرن ها این قابلیت را دارند که در زمان مجاورت با شعله شروع به سوختن کنند و پس از حذف شعله نیز به سوختن ادامه می دهند.
شعله ی حاصل از سوختن پلی استایرن ها به رنگ زرد است و دود آن به همراه ذرات کربن بوده و سیاه رنگ است به زبان ساده دود حاصل از سوختن این مواد غلیظ و سیاه رنگ است.
از دیگر ویژگی های قابل مشاهده برای تشخیص پلی استایرن در هنگام تست سوختن می توانیم به چکه کردن در شعله اشاره کنیم. همچنین بویی از آن متصاعد می شود که شبیه به بوی گاز طبیعی است.